ufo 50 tajemniczych lat

Wydźwięk UFO dla ludzkości jest zbyt rozległy do zaszufladkowania i skategoryzowania go ostatecznie – tj. usystematyzowania wiedzy w tej dziedzinie pod względem tego czym UFO jest, co dla nas znaczy, czego nie będziemy w stanie odkryć w tym temacie w ciągu najbliższych 50 lat. Chyba że pewne rzeczy, które mogłyby być ukrywane Update. Reports of unidentified flying objects have had their ups and downs. In 2020, people in the United States made more than 7,200 reports of UFO sightings — about 1,000 more than in 2019 In his 1956 book, The Report on Unidentified Flying Objects, Ruppelt reports that after the press conference, UFO sightings dropped from 50 a day to 10. Skeptics, however, weren’t satisfied with Click through the slideshow for details and full reports on UFO sightings (and non-sightings) in Wyoming during the '50s and '60s. 1. March 23, 1953. Three civilian witnesses at the Natrona County Pentagon UFO videos. Government investigations. Operação Prato - Brazil. Project Magnet - Canada. GEIPAN - France. Institute 22 - Soviet Union. Flying Saucer Working Party - UK. Project Condign - UK. History of government investigations - US. Eine Frau Nach Einem Treffen Fragen. Przedmiotem aukcji jest książkaGildas Bourdais - UFO: 50 tajemniczych lat Opis produktu: Nośnik: drukStan książki: Bardzo dobry- (książka spójna i kompletna, wnętrze bez podkreśleń i podpisów, delikatne przetarcia okładki, krawędzie niezagięte, tylko górna-boczna krawędź delikatnie przygięta)Język: polskiRok wydania: 1999Ilość stron: 290Wydawnictwo: Świat KsiążkiAutor: Bourdais Gildas Tytuł oryginalny: OVNIS. 50 ans de secret Język oryginalny: francuskiTłumacz: Halina Natorf Kategoria: Literatura naukowa i popularnonaukowaCzy na pewno jesteśmy jedynymi istotami myślącymi w Kosmosie? Jak wytłumaczyć zdumiewające wspomnienia ludzi porywanych przez dziwne istoty; czy pojazdy kosmiczne obcych cywilizacji były widziane naprawdę? Autor opiera się w swoich relacjach na faktach i dokumentach. Przytacza opowieści doświadczonych pilotów i kosmonautów. Czerpie informacje z ujawnionych archiwów armii amerykańskiej, FBI, CIA. Czy jesteśmy w stanie dzisiaj racjonalnie wyjaśnić jakiekolwiek tajemnicze wydarzenie związane z UFO?Jeżeli chcesz otrzymać więcej zdjęć przedmiotu napisz do nas. Copyright © 2022 All rights reserved. About Us | Privacy Policy | Terms of Service | Copyright | Contact Us Marcin Brycz Wydział Ekonomiczny Uniwersytet Gdański PIĘĆDZIESIĄT LAT KRZYWEJ PHILLIPSA Wprowadzenie Celem pracy jest przedstawienie ewolucji poglądów... Marcin Brycz Wydział Ekonomiczny Uniwersytet Gdański PIĘĆDZIESIĄT LAT KRZYWEJ PHILLIPSA Wprowadzenie Celem pracy jest przedstawienie ewolucji poglądów na Krzywą Phillipsa w ostatnich pięćdziesięciu latach. Krzywa Phillipsa na przestrzeni ostatniego półwiecza przedstawia za- leżności: bezrobocia i dynamiki płac nominalnych; bezrobocia i inflacji; bezrobocia natural- nego i inflacji; luki popytowej i inflacji, kosztu krańcowego przedsiębiorstw i inflacji. Ewolucja poglądów na powyższe zależności przedstawiona jest w następującym po- żądku: część pierwsza streszcza poglądy na bezrobocie i płace przed pojawieniem się Krzy- wej Phillipsa, część druga przedstawia krzywą Phillipsa z keynesowskiego punktu widzenia, część trzecia opisuje z kolei poglądy, na krzywą Philipsa, szkół ekonomii wywodzących się z teorii neoklasycznych (monetaryzmu, nowej ekonomii klasycznej i realnego cyklu koniuktu- ralnego). W części czwartej można znaleźć krzywą Phillipsa powiązaną z kosztem krańco- wym; część piąta zawiera wnioski. Neoklasyczne a Keynesowskie poglądy na bezrobocie i płace We wczesnym rozwoju myśli neoklasycznej bezrobocie traktowano jako część szero- ko pojętego ubóstwa – takie poglądy można znaleźć w pracach Jevonsa i wczesnych pracach A. Marshalla (Kwiatkowski, 2002, i nast). W dalszym rozwoju tego kierunku zjawisko bezrobocia próbowano wytłumaczyć za pomocą mechanizmów zmian płac, popytu i podaży pracy. A. Marshall i Pigou zwracają uwagę na efekt substytucyjny i dochodowy w analizie zmiany płac i zatrudnienia. Gdy płace wzrastają, zwiększy się wielkość podaży pracy – efekt substytucyjny oraz gdy płace wzrosną to wielkość podaż pracy zmniejszy się, ponieważ pracownicy będą mogli kupić tą samą ilość towarów pracując mniej – efekt docho- dowy. Autorzy ci uważali, że efekt substytucyjny jest znacznie silniejszy niż dochodowy i w konsekwencji podaż pracy zależy od płac realnych (płace pieniężne zdeflowane wskaźnikiem cen) (Kwiatkowski 2002, Neoklasycy zakładają, że podmioty gospodarcze maksymalizują swoje korzyści. Przedsiębiorstwa szukają punktu, w którym krańcowy przychód ze sprzedaży zrówna się z krańcowym kosztem, a więc zysk będzie maksymalny w danych warunkach. Pracownicy maksymalizują swoje korzyści dobierając odpowiednią kombinację czasu wolnego i użytecz- ności, jaką przynosi im konsumpcja dóbr. Zakłada się także, że na rynku pracy jest wystar- czająco duża liczba podmiotów gospodarczych, co sprawia, że pojedynczy podmiot nie może wpływać na cały rynek oraz że podmioty dysponują doskonałą informacją. Kolejnym założe- niem jest jednorodność miejsc pracy (pracodawcy są identyczni pod względem pozapłaco- wych korzyści dla pracowników, a pracownicy są identyczni pod względem produktywność pracy). Rozpatrując krótki okres, w którym technologia produkcji oraz stan maszyn i urzą- dzeń się nie zmieniają, przedsiębiorstwa mogą podnieść produkcję przez zatrudnianie nowych pracowników. Zgodnie z prawem malejącej krańcowej produktywności dodatkowe zatrudnie- nie przynosi wzrost produkcji, ale coraz mniejszy. Przedsiębiorstwa, mając na uwadze mak- symalizację zysku będą skłonne zatrudniać nowe osoby do momentu, aż krańcowy produkt pracy (iloczyn krańcowego produktu pracy w ujęciu realnym oraz ceny produktu) zrówna się Pięćdziesiąt lat krzywej Philipsa 19 z płacą nominalną, albo krańcowy produkt pracy w ujęciu realnym z płacą realną (Kwiatkow- ski, 2002, s. 103). Podsumowując powyższe rozumowanie popyt na pracę determinowany jest przez krańcowy produkt pracy oraz płacę realną – im bardziej ostatni pracownik jest w stanie zwiększyć produkcję tym większą płace może zaoferować pracodawca (uwzględniając cenę zbytu). Podaż pracy, zależy natomiast od płac realnych oraz preferencji pracowników do ko- rzystania z dóbr konsumpcyjnych i czasu wolnego (co można rozłożyć na efekt dochodowy i substytucyjny); można założyć, że przy większej płacy więcej osób będzie skłonnych podjąć pracę. Rysunek 1. Krzywe podaży (Pd) i popytu na pracę (Pp) w modelu neoklasycznym Źródło: Kwiatkowski (2002, s. 104). Przebieg procesu dostosowawczego można zacząć od punktu równowagi (A) na Rys. 1. W wyniku spadku popytu na pracę następuje przesunięcie krzywej popytu do Pp’. Przy niższym popycie na pracę wzmaga się konkurencja pomiędzy pracownikami o miejsca pracy; powoduje to obniżkę płac realnych z (W/P)1 do (W/P)0. Ilość zatrudnionych zmniejsza się z Sr1 do Sr0. Przy niższej płacy mniej pracowników będzie skłonnych podjąć pracę. Obniżka płac nominalnych i co za tym idzie, przy niezmienionych cenach, płac realnych może nie na- stąpić z powodu np. silnych związków zawodowych. Sytuację tą obrazuje punkt C na Rys. 1; powstanie bezrobocie w wielkości odcinka AC. Neoklasycy widzieli zatem, płace nominalne jako element, który sprawnie dostoso- wuje wielkość popytu i podaży pracy, a bezrobocie jako efekt złych uregulowań rynku. Keynes zaprzeczał Smisthowskiej „niewidzialnej ręce rynku”, uważając że gospodar- ka rynkowa może nie mieć samoistnego mechanizmu, który pozwoli najefektywniej wyko- rzystać zasoby w gospodarce (Snowdown, Vene, 1997, s. 29). Twierdzenie to podważyło prawo rynków Saya oraz wiarę w równoważącą rolę mechanizmu cenowego. Publikacja Key- nesa na początku lat trzydziestych, kiedy w krajach uprzemysłowionych wystąpiło kilkuna- stoprocentowe bezrobocie oraz znaczny spadek cen i płac trafiła na podatny grunt, gdyż Key- nes w „Ogólnej teorii…” skrytykował automatyczny mechanizm dostosowywania się płac nominalnych na rynku pracy (Blaug, 2000, s. 699). Keynes (1936, s. 262 i nast.) przedstawia siedem głównych skutków obniżek płac no- minalnych: • obniżka płac nominalnych spowoduje spadek płac realnych i tym samym redystrybu- cje dochodu od pracowników do pracodawców i rentierów przez obniżkę kosztów 20 Marcin Brycz pracy. Grupy te mają znacznie mniejszą skłonność do konsumpcji, dlatego efektem netto może być zmniejszenie popytu globalnego. • spadek płac nominalnych, który spowoduje spadek cen może przełożyć się na wzrost konkurencyjności gospodarki względem partnerów handlowych. • w gospodarce otwartej spadek cen eksportowych może pogorszyć terms of trade, czyli import do eksportu relatywnie podrożeje. Skutkiem tego może być spadek dochodu (chyba, że zwiększony eksport spowoduje wzrost zatrudnienia) • redukcja płac może powodować większą chęć do inwestowania, jednak gdy podmioty będą przewidywać dalszą redukcję płac zaczną powstrzymywać się od konsumpcji. • spadek płac nominalnych spowoduje zmniejszenie popytu na pieniądz transakcyjny, a zwiększy popyt na cele spekulacyjne, w konsekwencji spadnie stopa procentowa, co pobudzi inwestycje i zatrudnienie. • redukcja płac nominalnych może spowodować wzrost optymizmu wśród przedsiębior- ców i zachęcić ich do inwestowania, jednak może także spowodować pesymizm wśród pracowników. • korzystne efekty obniżki płac i cen mogę być zniwelowane przez ujemne skutki tego zjawiska dla zadłużonych podmiotów gospodarczych. Keynes krytykował neoklasyków za to, że wyciągają wnioski dla całej gospodarki opierając się jedynie na poszczególnych segmentach rynku. Szersze spojrzenie na problem obniżki płac zaprezentowane powyżej dowodzi, że niekoniecznie spadek płac musi się przy- czynić do spadku bezrobocia. Innym punktem krytyki neoklasyków przez Keynesa jest mechanizm dostosowawczy płac realnych do podaży i popytu na pracę. W krótkim okresie, jak głosi doktryna neokla- syczna, jedynymi kosztami zmiennymi są koszty pracy. Gdy spadną płace nominalne na- tychmiast spadną ceny i niemożliwe jest, aby płace realne się zmieniły. Keynes argumentuje, że spadek płac nominalnych może przyczynić się do spadku bezrobocia, ale jedynie przez pośrednie mechanizmy takie jak: stopy procentowej, bilansu płatniczego czy obciążeń podat- kowych albo na efektach związanych z opóźnieniem dostosowywania się cen do płac (Blaug, 2000, s. 703). Sztywność płac nominalnych implikuje to, że krzywa zagregowanej podaży nie jest pionowa przynajmniej w krótkim okresie. Dalej można założyć, że czynnikiem produkcji jest praca, a producenci będą skłonni zatrudniać nowych pracowników aż do momentu, gdy krań- cowy produkt pracy zrówna się z płacą realną. Gdy płaca nominalna jest sztywna, wtedy wzrost cen spowoduje zmianę równowagi pomiędzy krańcowym produktem pracy a płacą realną (obniży płace realną) i pracodawcy będą bardziej skłonni zatrudniać nowych pracow- ników. Na Rysunku drugim są przedstawione krzywe popytu na pracę LD i podaży pracy LS. Wielkość zatrudnienia jest determinowana przez popyt na pracę – w punkcie E występuje pewne bezrobocie, ponieważ część osób (odcinek EA) podjęłaby, jednak popyt na pracy jest zbyt mały. Następnie gdy zmniejszą się ceny, płaca realna będzie większa, a gospodarka przeniesie się do punktu E’ to bezrobocie zwiększy się (Romer 2006, s. 243). Podsumowując, Keynes upatrywał w sztywności cen i płac przyczyny, która powoduje utrzymywanie się bezrobocia w dłuższym okresie. Implikuje to także, że krzywa łącznej po- daży w gospodarce nie jest pionowa, a więc wahania popytu wpłyną na zmienne realne. Neo- klasycy natomiast, dowodzili, że zjawisko bezrobocia dotyczy jedynie krótkiego okresu; w dłuższym horyzoncie czasowym mechanizm płac i cen przywróci rynek do równowagi, a więc pozostanie jedynie bezrobocie dobrowolne. Neoklasyczna krzywa podaży jest zatem pionowa. Pięćdziesiąt lat krzywej Philipsa 21 Rysunek 2. Rynek pracy w modelu keynesowskim Źródło: Romer (2006, s. 243); W/P – płaca realna, L – wlk. zatrudnienia Keynesowski punkt widzenia na krzywą Phillipsa Artykuł Phillipsa (1958) dowodził, że może występować bezrobocie przy zerowym lub nawet ujemnym wzroście płac nominalnych. Na rysunku trzecim przedstawiono pierowt- ną krzywą Phillipsa: Rysunek 3. Pierwotna krzywa Phillipsa oraz „pętle” Źródło: Phillips (1958), krzywa dopasowana do danych 1893-04 dla Wielkiej Brytanii. Oś pionowa: roczna zmiana płac nom. [%]. Oś pozioma wlk. bezrobocia [%] Pierwotna Krzywa Phillipsa potrafiła wytłumaczyć zależność dynamiki płac nominal- nych oraz bezrobocia. Gdy płace rosły, więcej pracowników było skłonnych podjąć pracę. Gdy popyt spadał pracownicy nie godzili się na znaczną obniżkę płac i bezrobocie rosło. Tok powyższego rozumowania można przeprowadzić w oparciu o przedstawioną „pętle” dla lat 1893-1904 na rysunku 3. W latach 1893-99 dynamika płac rośnie, a bezrobocie spada prze- suwamy się wzdłuż krzywej Philipsa w górę. W latach 1899-1904 mamy do czynienia ze spowolnieniem gospodarczym i w końcu recesją – przesuwamy się w dół krzywej. Podstawa powyższego rozumowania leży w sztywności płac nominalnych w dół – tak jak Keynes by sobie tego życzył. W początku lat sześćdziesiątych rozpoczęto badania nad związkiem bezrobocia i in- flacji. Lipsey (1960) przeprowadził dokładną analizę statystyczną związku bezrobocia i płac nominalnych, potwierdził istotność statystyczną zależności1 dynamiki płac na stopę bezrobo- 1 Phillips (1958) nie podaje poziomów istotności dla parametrów modelu. 22 Marcin Brycz cia. Zaznaczył jednak, że w modelu zaproponowanym przez Phillipsa istnieją pominięte zmienne. Po dodaniu do modelu indeksu kosztów utrzymania Lipsey (1960) wykazuje silny wpływ tego indeksu na dynamikę płac nominalnych. Samuelson i Solow (1960) skorygowali Krzywą Phillipsa, zastąpili dynamikę płac dynamiką indeksu cen (inflacja). Inaczej mówiąc znaleźli zależność pomiędzy stopą bezrobo- cia a inflacją. Samuelson i Solow (1960) jako pierwsi wprowadzili do makroekonomii pojęcie „Krzywa Phillipsa” (Kokoszczyński 2004, s. 29). W roku 1962 ukazał się artykuł A. Okuna, który przedstawia zależność luki produkcyjnej i inflacji. A więc gdy produkcja jest większa niż potencjalna implikuje to stan gospodarki, gdy bezrobocie jest niższe od naturalnego, two- rzy się wtedy presja inflacyjna. Powyższe interpretacje zależności odkrytej nie całe cztery lata wcześniej miały ogromny wpływ na myśl Keynesowską lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Krzywa Phillipsa dała Keynesitom brakujące ogniowo dla modelu IS-LM – krzywą zagregowanej podaży (Wojtyna, 2000, s. 108); znaleziono potwierdzenie w danych empirycz- nych, że może występować spadek cen oraz płac jednocześnie przy istniejącym wysokim bez- robociu, a więc wolny rynek nie był na tyle doskonały, aby poradzić sobie z recesją. Znale- ziono także teorię, która tłumaczyła słuszność antycyklicznego interwencjonizmu państwo- wego. Polityka gospodarcza w latach sześćdziesiątych wykorzystywała Krzywą Phillipsa jako menu wyboru pomiędzy stopami bezrobocia a inflacji. W latach siedemdziesiątych, gdy wystąpiły łącznie wysokie bezrobocie i inflacja, Keynesizm poddany został głębokiej krytyce. Na gruncie teoretycznym najwięcej zarzutów ze strony Monetaryzmu i Nowej Ekonomii Klasycznej zgłaszano pod adresem Krzywej Phillip- sa. W ten sposób brakujące ogniowa teorii Keynesa stało się jej koniem trojańskim (Wojtyna, 2000, s. 110 i nast.) Koniec lat siedemdziesiątych przynosi odrodzenie Keynesizmu. W odpowiedzi na krytykę Nowej Ekonomii Klasycznej nowy nurt Keynesizmu postawił sobie za zadanie połą- czenie racjonalnych oczekiwań i mikroekonomicznych podstaw, aby wytłumaczyć sztywno- ści rynkowe (Phelps, 1990, s. 52). Modele, które tłumaczą sztywności rynkowe można po- dzielić na dwa rodzaje. Pierwszy z nich to modele zależne od czasu, do tej grupy zaliczmy S. Fischera (1977), J. Taylora (1979 i 1980) oraz G. Calvo (1983). Drugi rodzaj to mo- dele zależne od stanu rynku: w tej grupie można zakwalifikować: Rotenberg (1982). Fischer (1977) przedstawia model kontraktów zawieranych na rynku pracy na dany okres. Kontrakty powodują, że płace będą usztywnione na okres zawierania kontraktów. Fisher (1977) wykazuje także, że w sytuacji, gdy kontrakty są indeksowane, gospodarka za- chowa się jak w modelu Lucasa (1973) – sztywności rynkowe2 w krótkim okresie będą spo- wodowane przez posiadanie błędnych informacji przez firmy. Taylor (1979 i 1980) dowodzi, że zawieranie kontraktów ma istotny wpływ na inflację, a także przedstawia tezę, że istnieje wymienność stabilności cen i produkcji. Rotenberg (1982) proponuje model w którym sama zmiana cen jest kosztowna. Przedsiębiorstwa będą skłonne zmienić ceny swoich produktów w sytuacji, gdy koszt zmiany cen będzie niższy od kosztu pozostania przy starych cenach i tym samym pozostania poza równowagą przedsiębiorstwa. Najbardziej popularne podejście do sztywności cen w Krzywej Phillipsa stanowi mo- del Calvo (1983). Zakłada on, że na rynku co pewien czas zostaje wygenerowany egzoge- niczny sygnał do zmiany cen dla przedsiębiorstw. Przedsiębiorstwa kierują się oczekiwaniami na przyszłość, jednak na podstawie informacji z okresów poprzednich. Sygnał dociera do firm losowo i niezależnie od czasu ostatniej zmiany cen. Z tego powodu część podmiotów w da- nym okresie zmieni swoje cen, a druga część pozostawi ceny swoich produktów bez zmian. Oprócz sztywności rynkowych, nurt neokeynesowski do swoich modeli krzywej Phil- lipsa adaptuje założenie o istnieniu konkurencji monopolistycznej. Dixit i Stiglitz (1977) 2 Nowy Keynesizm używa pojęcia ang. staggered – opóźnione w czasie. Pięćdziesiąt lat krzywej Philipsa 23 przedstawiają funkcję popytu na poszczególne dobro w środowisku konkurencji monopoli- stycznej. Środowisko ekonomiczne zaprezentowane przez Dixita i Stiglitza (1977) opisane zostało funkcją CES, która składa się z wielkiej liczby produktów, a konsument jest w stanie rozróżnić każde z tych dóbr oraz przypisać im użyteczność. Tak więc mimo istnienia dużej ilości firm oraz konsumentów na rynku, każdy z podmiotów dysponuje pewną siłą rynkową. Mankiw (1985) analizuje koszty menu monopolu. Z modelu wynika, że monopolista ustala cenę swojego produktu na podstawie oczekiwanego popytu w okresie następnym. Gdy fak- tyczna wielkość popytu okazuje się mniejsza niż wcześniej monopol zakładał, wtedy przed- siębiorstwo obniży ceny produktów, o ile zwiększenie zysku będzie większe niż strata z po- wodu kosztów menu. W dojrzałej formie i dość szczegółowo opisany model konkurencji monopolistycznej pojawia się w pracy Blancharda i Kiyotaki (1987). Gospodarka składa się z wielu przedsię- biorstw, dóbr, konsumentów. Każdy z tych podmiotów sprzedaje dobro, które jest niedosko- nałym substytutem innych dóbr, dlatego każdy z podmiotów ma pewną siłę monopolistyczną. Przedsiębiorstwa zatrudniają czynnik produkcji (pracę) w ten sposób, aby maksymalizować zysk. Konsumenci maksymalizują użyteczność, która składa się: z konsumowanych dóbr, posiadanego zasobu kapitału oraz ujemnie z ilości wykonywanej pracy. Równowagę modelu można wyprowadzić z relacji: ilości pieniądza i zagregowanego popytu, popytu na dobra i popytu na pracę oraz relacji płac do cen. Relacje te potwierdzają możliwość oddziaływania podaży pieniądza, zagregowanego popytu na realną aktywność gospodarczą (rynek pracy) oraz ceny. Rotenberg (1987) łączy konkurencje monopolistyczną oraz niejednoczesne dostoso- wywanie się cen Calvo (1983) budując model krzywej Phillipsa. Ball i Romer (1989) opisują uproszczony model (bez kapitału jako czynnika produkcji) konkurencji monopolistycznej i sztywnych cen z powodu kosztów menu. Dalsze modyfikacje Krzywej Phillipsa z monopoli- styczną konkurencją oraz sztywnymi cenami proponują Yun (1996), King i Woolman (1996). Model Neokeynesowkiej krzywej Phillipsa z drugiej połowy lat dziwiędziesiątych można przedstawić następująco: • konsumenci – na rynku znajduje się nieskończenie wiele konsumentów. Funkcja uży- teczności opisuje satysfakcje konsumentów z konsumowania poszczególnych dóbr (różnorodność dóbr też jest nieskończona) oraz ujemną satysfakcje z świadczonej pra- cy. Konsumenci będą maksymalizować użyteczność z uwzględnieniem ograniczenia budżetowego – iloczyn skonsumowanych dóbr oraz cen nie może przekroczyć zasobu pieniądza. Po rozwiązaniu problemu maksymalizacji użyteczności otrzymujemy funk- cje popytu. • Przedsiębiorstwa – na rynku znajduje się wiele przedsiębiorstw, każde z nich produ- kuje specyficzne dobro, co powoduje, że firma dysponuje pewną siłą monopolu. Przedsiębiorstwo zatrudnia czynnik produkcji – pracę. Przedsiębiorstwo chce maksy- malizować zysk, a więc chce maksymalizować różnicę pomiędzy przychodami a kosztami. Kosztem dla przedsiębiorstwa w tym modelu stanowią nie tylko nakłady na czynniki produkcji, lecz także sama zmiana cen (np. koszty menu). • Ustalanie cen przez przedsiębiorstwa – do najpopularniejszych należy model Calvo (1983)3 . Co pewien czas, zostaje wygenerowany niezależny sygnał, który powoduje, że przedsiębiorstwa zmieniają ceny. Wzór pierwszy przedstawia indeks cen, który składa się z cen już zmienionych i zmienianych w okresie bieżącym ttt zpp )1(1 θθ −+= − (1) 3 J. Roberts (1995) udowodnił, że sztywności cenowe zaproponowane przez Taylor (1979, 1980), Calvo (1983), Rotenberg (1982) prowadzą do podobnych wniosków w analizie krzywej Phillipsa. 24 Marcin Brycz Wzór pierwszy przedstawia poziom cen w okresie bieżącym. Część przedsiębiorstw θ pozo- stawi ceny z okresu poprzedniego (do tej części firm nie dotrze sygnał do zmiany cen)4 . Pozo- stała część (1-θ ) zmieni swoje ceny. Przy zmianie cen przedsiębiorstwa będą się kierowały oczekiwaniami na przyszłość co do swojego kosztu krańcowego. Optymalna cena zt – zawiera więc oczekiwany koszt krańcowy i narzut na ten koszt w celu maksymalizacji zysku. Problem ten przedstawia wzór drugi: ∑ ∞ = +−+= 0 )()1( k ktt k t mcEz θβθµ (2) Wzór drugi opisuje optymalne ceny dla przedsiębiorstw w okresie t. Ceny te zależą od µ - narzutu na koszty5 , który jest taki sam w dla obu grup przedsiębiorstw (tych, którzy zmieniają i nie zmieniają cen w okresie t). Dalsza część wzoru przedstawia oczekiwania na przyszłość kosztu krańcowego (beta jest parametrem dyskontującym). Innymi słowy optymalna cena dla przedsiębiorstw w okresie t jest ustalona na podstawie narzutu na oczekiwany koszt krańcowy w przyszłości. Łącząc równania (1) i (2) otrzymujemy: tttt mcE λπβπ += +1 (3) gdzie: θθβθλ /)1)(1( −−= Równanie trzecie przedstawia zależność inflacji w... Książki o tematyce ufologicznej i okołoufologicznej Książka UFO nad Podkarpaciem jest efektem wieloletniej pracy, która miała na celu zgłębienie wiedzy na temat zjawiska UFO jakie wielokrotnie pojawiało się w tym regionie geograficznym Polski. Książka w bardzo przystępny i rzetelny sposób opisuje wiele zdarzeń na Podkarpaciu z czasem ‘’ochrzczonego’’ mianem ‘’polskiego bieguna UFO’’. Czytelnik może zapoznać się z prawdziwymi perełka... Na temat dolnośląskich tajemnic powstało wiele opracowań. Książka ,,Tajemnice Dolnego Śląska” to nie kolejny przewodnik po historycznych zagadkach w południowo-zachodniej Polsce. Publikacja stanowi unikalny zbiór - w większości nigdzie niepublikowanych – autentycznych relacji ludzi, którzy osobiście zetknęli się ze zjawiskiem UFO. Relacje dokumentalne podparte bogatą kart... GNIAZDA UFO – recenzja Marcina Stachurskiego Zimą 2018 r. na rynku wydawniczym ukaże się pierwsza w Polsce książką w całości poświęcona tajemniczym formacjom, jakie od lat pojawiają się na polach uprawnych w różnych częściach świata, zwanymi współcześnie kręgami/piktogramami zbożowymi. Autor książki – Damian Trela – mimo, że należy do młodszego pokolenia polskich ufologów... Uważacie, że ufologia się skończyła, nic więcej Was już nie zaskoczy, a każda książka powtarza te same historie? Jeśli tak, nie znacie zapewne publikacji Arka Miazgi, który po sukcesie UFO nad Podkarpaciem, prezentuje nowe dzieło – „Magiczną rzeczywistość...”. Skąd taki tytuł? Świadkowie spotkań z NOL często podkreślają, że mimo, iż obserwowane przez ... Ta książka to już nie hipotezy, lecz zbiór udokumentowanych opisów obserwacji UFO przez przypadkowych świadków, spotkań z nierozpoznanymi obiektami na ziemi i w powietrzu. Są tu dokumenty naukowe i wojskowe, analizy statystyczne, socjo - i psychologiczne, relacje z badań prowadzonych w różnych krajach Europy, Stanów Zjednoczonych i byłego ZSRR przy użyciu najnowocześniejszej aparatu... Baza UFO to najbardziej na świecie autorytatywne i całościowe sprawozdanie o odwiedzianch Obcych na Ziemi w dwudziestym wieku, podsumowanie niemal czterdziestu lat badań autora bestsellerów ufologicznych, zawierające mnóstwo rewelacji, które po raz pierwszy oferują czytelnikowi pogłębione zrozumienie tej szerokiej, niezwykłej, a czasami wręcz paradoksalnej dziedziny zjawisk.... Czy na pewno jesteśmy jedynymi istotami myślącymi w Kosmosie? Jak wytłumaczyć zdumiewające wspomnienia ludzi porywanych przez dziwne istoty, czy pojazdy kosmiczne obcych cywilizacji były widziane naprawdę? Autor opiera się w swoich relacjach na faktach i dokumentach. Przytacza opowieści doświadczonych pilotów i kosmonautów. Czerpie informacje z ujawnionych archiwów armii amer., FBI,... W niniejszej książce, która jest kontynuacją poprzednich tomów, Autor podejmuje pasjonującą próbę przedstawienia wyjątkowości ludzkiego intelektu. Szukając odpowiedzi na fascynujące pytania, omawia nie zbadane wciąż tajemnice ludzkiego mózgu i umysłu oraz ich sensacyjne przykłady.... Autor powraca do znaków zapytania, które postawił 20 lat temu w "Gościach z kosmosu" (cykl artykułów publikowanych w prasie, które później złożyły się na treść książek z cyklu pod tym samym tytułem). Przytacza ostatnie relacje, mogące stanowić dowód istnienia cywilizacji pozaziemskich, i porusza kolejne intrygujące zagadnienia, które jeszcze nie doczekały się odpowiedzi.... Tom 1: Tom poświęcony - jak sama nazwa wskazuje - tajemniczym UFO, zawierający niezwykle dokładne sprawozdanie ze zdarzenia w 2: W drugiej części książki autor deliberuje na temat różnych tez dotyczących cywilizacji kosmicznych, po czym prezentuje własną, dość zaskakującą teorię.... Jedno z największych opracowań dotyczących tematyki UFO. Na zawartość książek składają się publikowane wcześniej artykuły prasowe Lucjana Znicza.... Spis treści: Przedmowa; Wstęp; I. Bliskie Spotkania I Stopnia: 1. Janowice – 1872 październik [?]; 2. Tropy Sztumskie – 3. Działoszyn – 4. Dębowa Góra – 1981 lato; 5. Bujnówka – 1983 wrzesień; 6. Częstochowa – 1989 luty; 7. Murownia – 8.... Opis Informacje dodatkowe Opis Czy na pewno jesteśmy jedynymi istotami myślącymi w Kosmosie? Jak wytłumaczyć zdumiewające wspomnienia ludzi porywanych przez dziwne istoty; czy pojazdy kosmiczne obcych cywilizacji były widziane naprawdę? Autor opiera się w swoich relacjach na faktach i dokumentach. Przytacza opowieści doświadczonych pilotów i kosmonautów. Czerpie informacje z ujawnionych archiwów armii amerykańskiej, FBI, CIA. Czy jesteśmy w stanie dzisiaj racjonalnie wyjaśnić jakiekolwiek tajemnicze wydarzenie związane z UFO? Informacje dodatkowe Autor Bourdais Gildas Stan Techniczny Dobry Jezyk 2 polski Jezyk 1 polski Seria Wyd Seria Wyd ID Ilość Stron 286 ISSN ISBN Całości ISBN 8372271216 Nr Wyd Rok Wyd 1999 Miejsce Wyd Wydawca Świat Książki Oprawa Obecna Twarda Autor 2 Oprawa Oryginalna Słowa kluczowe ID Ilustratora Ilustrator Tytuł oryginału Ovnis. 50 ans de secret Tlumacz Halina Natorf Autor 4 Autor 3 Jezyk 3 polski

ufo 50 tajemniczych lat